عالم چند سال پیش

یادمه سال اول دانشگاه بودم

که رفتم برای کار صحبت کردم

تا کمک خرج دانشگام بشه

و اما حقوق چقده بود 90 تومن

اوه وقتی فکرشو میکنم 90 تومن خیلی خوب بود اون زمان

انگار حرف هزار سال پیشه

الان نمیدونم 90 تومن چی میشه چون خیابون نمیرم خبر ندارم

اره دیگه صحبت شد و رفتم سرکار

کاراموزی

ی هفته نشد از اونجا امدم بیرون البته اینو بگم که کار یاد گرفتم 

ولی بدلیل اینکه هردو نفر یعنی خانوم و آقای صاحب کار سرو گوششون میجنبید فرار کردم از دستشون

هیچی خلاصه اونجا با مهندس حرف دانشگاه شد که بنده گفتم رشته تحصیلیمو و قرار شد توی شرکتشون بعنوان کارشناس باشم

هیچی دیگه شش ماهی بود کارمو توی شرکت شروع کرده بودم که کار دوم توی بیمارستان قبول کردم اونجا هنو دانشجو بودم

هیچی دیگه صبح میرفتم شرکت تا 3 اونجا بودم بعدم دانشگاه میرفتم کنفرانس یا ارائه درس

بعدشم بدو خونه ی ناهار میخوردم بدو میرفتم بیمارستان تا 12 شب

تا میمودم خونه یکمی حرف میزدیم با اقایی

2 میشد بعدش میخوابیدم باز صبح روز از نو

یعنی یادم میاد کل دانشگاه همش درس و کتاب بود

کلا کتاب نمیخوندم

ولی هر وقت زنگ میزدن کنفرانس بده خودمو میرسوندم بدون هیچ نگاهی کنفرانس میدادم

الحق که استاد وقتی فهمید دوجا شاغلم و درس میخونم

ی روز که نبودم نشسته برای بچه ها به تعریف کردن

از فرداش بچه های کلاس باهام چپ افتادن و گفتن استاد همش تعریف تورو میکنه

گفتم خو من نخوندم بخدا ولی حافظه اینجور کارام خوبه اعتماد بنفسم خوبه

هیچی دیگه همونی که توی کلاسم با بچه ها ی دقیقه حرف میزدم کنسل شد

شده بودم ی ترم بالایی که درسامو دیرتر برمیداشتم

اما استاد وقتی دید بازم از همه جهت خوب پیش میرم

برای کار تحقیقم ادرس محل کارمو گرفت گفت نمیخواد این همه راه بیای

هیچی دیگه تحقیقمو امد گرفت وقتی محل کارمو دید وکارمو گفت مرحبا داری کار سه نفر باهم انجام میدی

خلاصه ی سه سالی اونجا بودم و امدم و تصادف کردم متاسفانه کارفرما ترک از کار برام زد و کلا نشد از بیمه استفاده کنم 

دیگه دانشجویی تموم شده بود و فارغ التحصیل شدم و موند ی کار پاره وقت بیمارستان

 

* اینو گفتم که بدونین همه از اول به اسونی به جایی نرسیدن درسته منم الان جایی ندارم اما خداروشکر پشیمون نیستم و خداروشاکرم که رو سفیدم جلو خانواده ام

ان شالله همگی عاقبت بخیر بشیم