توکل بخودِ خودش

یهو میبینی میرم زیر دوش

میزنم زیر گریه

اشکای که هیچ کس خدا و خودم کسی شاهدشون نیس

دیروز انقده بی اختیار اشک میریختم

نمیتونستم قایمشون کنم

باید دوباره لحظه اذان که شد پر بزنم 

باید ی دوره کوتاه مدت از سجادم برگردم بهش

باز میون نمازهام صداش کنم

* دلم برای خیلی ها تنگ شده که نیستن

الهی که خوشبخت و موفق باشن