Unknown

حرف برای زدن زیاده اما چی بکم از کجا بگم نمیدونم

من یکی از این وبلاگ نویسی خسته نمیشم و نشدم

از این به بعدم بیشتر میام

ولی واقعا ها وبلاگ کسی نمیرم که وبلاگمون بیان

و الان میخوام بگم

ی وبلاگای میرم که خونه خودمون میدونم و ی وبلاگای نمیرم چون واقعا دارم اذیت میشم

از خیلی ها ممنونم که امدن و خبر گرفتن و همچنین اقایی که همرو برام جواب دادن

توی این دوهفته یا بهتره بگم 15 روز ی چیزا دیدم که باید حرف بزنم دربارشون حالا خواهم نوشت انشالله

کسانی که امدین قدمتون روی چشم دعای ما  پیشوازتان و اما اگر نیومیدن دعای خیر پشت سرتون

** دلم تنگ شده بود به قدری که اشک میریختم با ی لبخند