حرف قبل سفر و سفرنامه (1)

خلاصه راهی سفر اتفاقی شدیم

شب خوبی نبود اصلا نشد درست بخوابم

شبش اونقده سرم غر زدن که از خودم بیزار بودم 

خاموش کن خاموش کن شروع کرده بودن

خلاصه برق خاموش کردیم و شروع کردیم به ذکر گفتن

شب اصلا خوبی نبود انقدر غریب شده بودم توی دنیا

که خدا داند

شبی بود که در اوج بی پولی حرفی زدم که خدا داند چه گذشت بهش

لج کرد و در کمال لج بازی 

حرفای زد که اشکم درامد 

گریه کردم و گریه کردم 

همش میون خواب و بیداری بودم

اس زیادی بینمون رد بدل نشد

از ماهی بدم میاد دیگه دوس ندارم ببینم حتی بخورم

تا الانم اشتباه میکردم ماهی میخوردم 

ازشون متنفرم بخاطر حرفای من و تو متنفر شدم

صبح پنج شنبه

کم کم اماده میشدیم برای سفر

باز ی حرفای زدیم و اعصاب نذاشتیم برای هم

جوری راهی سفر شدم که صورتم بی حس شده بود و حس توی صورتم نداشتم

دستم از صبح اضاف شده بود

قلبم درد میکرد

بهم ریخته بودم

ناهار درست کردمو و زن داداش دومی و فندق و عارف راهی سفرمون کردیم

و نشستیم ناهار خوردیم با پدر و زن داداش دومی و دوتا گلش

اونا رفتن وسایلشونو بیارن منم اماده شدم و ی دوش گرفتم صورتمو ماساژ دادم تا کمی گرفتگیش درست بشه

اما همونجور بی حس بود

اعصابم داغون بود صورتم بدجور رو اعصابم بود 

رنگ و رو پریده

بیحال بیحال

تا عصر که راهی سفر شدیم

ساعت 4.30 راهی شدیم به دیار عشق

ضامن آهو

قربون صفای دلت بشم ضامن آهو

که در عرض 12 روز دوباره سفرم پیش توشد

توی راه تمام دلمو جمع و جور کردم تا بتونم دلشو بدست بیارم و سفر خوبی داشته باشم

اما نشد اونجوری که میخواستم

توی راه اشک بود که توی چشمام جمع میشد

داستان ادامه دارد...