اولینِ افطار

سلااااااااااااااااااام

دقیقا دوسال پیش بود که در بیمارستان مشغول به کار شدم 

فک نمیکردم چنان بهش عادت کنم 

فک نمیکردم چنان چیزی وجود داشته باشه

فک نمیکردم چند سال بتونم مشغول به کار بشم

فک نمیکردم اون همه سختی و تنهایی الان میشه راحتی و چند نفره شدنمون

بله اون روزها که ما مشغول به کار شدیم تنهایی 

همه کارا رو انجام میدادیم

تک نفره 500 تا 600 نفر پذیرش میکردیم

اما حالا شدیم سه نفر 

ی نفر راهنما میشه یا همون منشی

دونفر اپراتور شدن

اما هنوز اون سختی کار هستش

سال اول که همش شیفت صبح و یا عصر بودم و افطار نمونده بودم 

اما سال دوم شیفتای شب زیاد بهم میخورد

میزی میچیدیم پر از امکانات ساده 

لیوانهای چایی اماده شده 

پنیر و خرما های توی بشقاب 

سوپ یا اش توی ظرفا

منتظر الله اکبر

مریضهای بی موقع سر افطار

توجیه کردن مریضها بخاطر روزه بودنمون

کتلت یا شامی های اماده روی میز

سبزی شهرمون و بو وعطرش

و خلاصه همه دور ی میز اماده باش بودیم

همکارا همشون داخل بخش بودن

و دور هم میشدیم ی خانواده 

اما امسال کلا کسی پایه توی بخش موندن نداشت

جون حوصله ارباب رجوع و توجیه کردنو نداشت

دیروز بعد از تمیز کردن اتاق و ی دوش کوچولو

راهی بیمارستان شدم

ساعت 5 شیفت داشتم

رسیدم بیمارستان

ی جمع چهارنفره بودیم

بخاطر وجود متخصص اطفال بیمارستان بقدری شلوغ بود که خدا میدونه

تک نفره پذیرش کردم و نزدیک ساعت 7 دونفر دیگه بهمون اضافه شدن

در واقع من بیکار میشدم

به خدماتمون گفتم برو افطار بگیر همینجا میز میچینم

همه مخالف بودن

گفتم من یکی میخوام اولین افطار امسال با ارباب رجوع و توجیه کردنشون باشم

توی سلف راحت نیستم نمیتونم راحت بخورم همه حواسم به بخش درمانگاه اس

خلاصه اقایون فرستادیم سلف و ما خانوما موندیم درمانگاه

ی میز ساده چیدیم

با امکانات خیلی کم

تا ساعت 9 مشغول خوردن بودیم من که داشتم میترکیدم ارباب رجوع اصلا چیزی نپرسید همشون مینشستن

ماهم توی اتاقا راحت افطار کردیم

افطارمون: نون و پنیر و سبزی و خرما و کتلکت یا شامی بهمراه سس . سوپ و فرنی   اخرش همکارمون برامون دوغ اورد

التماس دعا سر سفره افطار

* خدایا شکرت بخاطر داده و نداده ات