ادامه میدم تا زمانی که دست چپم توانایی نوشتن داشته باشد

دیروز عصر اصلا روز خوبی نبود ازبس گریه کردم چشام شد کاسه خون

صورتمم ورم کرد از اتاق بیرون نرفتم حرفای اقای همسر منو اروم نکرد و نکرد اخرین باری که اینجوری کردم مال چند ماه پیش بودش که هنوز به عقد شوهرم در نیومده بودم

دیشب رفتم شام بخورم که همه منو نیگاه کردن مامان گفت مال قرصا نیست؟

بابا گفت برو بخواب؟

اون یکی گفت عفونت کرده

خلاصه همه برا خودشون دکتری کردن

از صبح کمپرس اب سرد گذاشتم کمتر نشد که نشد

یا اقای همسر کار دارم که تو ی پست دیگه مینویسم

دلم درد میکنه نمیدونم این پری ایندفعه پدر منو دراورده خستم کرده 

فک کنم عفونت دارم

خلاصه د ل ت ن گ م

همش قلمبه صلمبه بارم میکنن

ها داشتم بافتنی میکردم به زیر بغل و یقه که میرسم یکم خورده باز میکنم و دوباره میبافم مجبورم خودم سرگرم کنم مامان میگه چون دست چپی

مگه دست منه که دست چپ شدم

وقتی خیاطی میکردم پشت چرخ میشستم میگفتن دست چپه اینجوری میشینه خیاطی گذاشتم کنار

چطوری شاد باشم چطوری بگم بخندم وقتی این اتفاقا رو میبینم

من همینجوری که هستم باید قبولم داشته باشین نه اونجوری که خودتون میخواین 

کتابامو میخوام جمع کنم برم بفروشم وقتی میبینمشون حرصم میگیره که نذاشتن ادامه بدم لیسانس گرفتمو شد برام بزارمش لب حوض ابشو بخورم

وقتی مامان فهمید با دو سه سال ادامه دادن میتونستم تدریس کنم ناراحت شد اما حالا کاری از دستم ساخته نیس

فعلا انگیزه درس خوندنو ازم گرفتن

تنها انگیزه من شده خوابیدن 

امروز حتما چند تا پست میزارم حتما

میخوام مثل قبل به نوشتنم ادامه بدم میدونم نوشته های من خواننده های خاموش داره و فقط خواننده هستنو میخونن نظر یا بهتر بگم رد پای از خودشون نمیزارن